سرانجام پس از 22روز ، دود وخون و آتش به پایان رسید و لکه ننگ و زخم چرکین دیگری بر رخساره قرن 21 ، قرن تمدن و تکنولوژی باقی گذاشت تا باور کنیم انسان متمدن به مراتب متوحش تر از بدوی های غار نشین و عصر چرخ و آتش است که آن توحشش برای ماندن بود و این برای کشتن . بدویان کشتن برایشان وسیله ای بود برای بقا و انسان چشم آبی مو بلوند رژ مالیده و ژل کشیده ، می کشد تا کشته باشد . قصدم تکرار تکریم مقاومت یا متنفر کردن از متجاوزینش نیست که اگر دیده ها به رنگ و لعاب همین تمدن پر تعفن کثیف نشده باشد اشک مادر و خون پدر و دست و پای قطع شده دختر خود گویا تر ازگفته ها وناگفته های من است . قصدم نگاهی تحلیلی به شکست یا پیروزی  این دو سوی نبرد است .
انچه که پیش بینی میکردند که پیش از بر تخت نشستن اوباما جنگ را تمام می کنند ، به تحقق پیوست البته از نگاه تحلیل گران به این دلیل که اوباما شروع دوره ریاست جمهوریش با چالش نباشد واز نظر من نه به این دلیل که درگیری با این چالش برایش سخت باشد بلکه به این دلیل که نمی خواهند سیاهی را که برای سیاه بازی رو کرده اند به این زودی مشتش رو شود و آشکار شود که اوباما کپی سیاه و سفید بوش است فقط چون مردم آمریکا چهره ای متفاوت می خواستند اوباما را رو کردند که مدتی مردم به خیال تفاوت رنگ چهره اش به تفاوت در سیاستهایش امیدوار باشند و اگر جنگ اسرائیل و حماس ادامه پیدا میکرد اوباما ناگزیر به موضع گیری بود و چون موضع اش با بوش منطبق بود در همین ابتدای کار پرده ها کنار می رفت .
اما از این مسائل گذشته این موضوع مطرح است که در جنگ 22روزه پیروز میدان چه کسی بود ؟
ساده انگارانه است اگر حرفهای تلویزیون خودمان را باور کنیم که عنوان میکنند اسرائیل نتوانست در مدت 22روز انبوه حملات موشکی و راکتی حتی یک پایگاه موشکی حماس را بزند شاید نتوانست همه توان مقاومت را بگیرد اما بی شک از توان مقاومت کاست چون حتی اگر بمب ها و موشک های اسرائیلی به صورت کور و بی هدف هم رها شده باشد با توجه به حجم بالای حملات مطمئنآ تعدادی از پایگاه های  حماس نابود شد .
از طرفی حرف های خالد مشعل هم مبنی براینکه حماس شهدای بسیار کمتری نسبت به صهیونیست ها داشت نیز غیر قابل قبول است چون با 1500 کشته وچندین هزار زخمی حداقل 200شهید نیروی مقاوت در بین آنها بوده حال انکه اسرائیلی ها بسیار کمتر از این تعداد تلفات داشتند .از نظر مالی هم غزه و حماس خسارات فراوانی متحمل شد و زیرساختهای غزه هم بسیار صدمه دید، با همه این اوصاف آیا اسرائیل پیروز این نبرد بود ؟
واقعیت این است که صدماتی که اسرائیل در آینده متحمل خواهد شد بسیار بیش از خسارت های حماس خواهد بود . میگویند در المپیک ها باهر مدال و نواخته شدن سرود ملی هر کشور به دلیل مطرح شدن آن کشور و ایجاد تصویر شایسته از آن کشور میلیون ها دلار سود اقتصادی نصیب آن کشور می  شود ، حال مقایسه کنید با تصویر کریه و زشتی که در این 22روز از اسرائیل نمایش داده شد .و  این نمایش در دل و جان مردم نفوذ کرد و نقش بست ، پر واضح است که این چهره خونخوار میلیاردها دلار خسارت را برای اسرائیل در پی خواهد داشت ، از طرفی کشورهایی که با اسرائیل قطع رابطه کرده اند از یک کشور به 6 کشور رسید و مشروعیت و وجهه بین المللی اسرائیل بیش از پیش تیره و تار شد . چهره شکست ناپذیری اسرائیل و اینکه اگر اسرائیل اراده کند هر کشوری را در منطقه نابود می کند ، برای دومین بار شکسته شد و کشورهای حامی اسرائیل هم به عنوان شریک جرم شناخته شدند . به عبارت دیگر اسرائیل و حامیانش با هم در سراشیبی قرار گرفتند و فاصله بین حاکمان کشورهای حامی اسرائیل با مردم بیشتر شد و دچار بحران مشروعیت شدند که این مسئله دیر یا زود خود را نشان می دهد و در عوض کشورهای حامی حماس و علی الخصوص ایران ، به دلیل همگرایی حاکمان و مردم و وجدان عمومی پایه های حکومت و نظامشان مستحکم تر شد . با سست شدن مشروعیت سیاسی و حکومتی عربستان و مصر و امارات و استحکام ایران نفوذ ایران در عمق لایه های مردمی منطقه بیشتر شد ، به عبارت دیگر آنچه که اعراب از آن می ترسیدند و هلال شیعی که عنوان می کردند به دست خودشان برای ما رقم خورد و امپراطوری ایران با کمک اسرائیل در حال شکل گیری است و آنچه این حاکمان از آن واهمه داشتند بر سرشان آمد.