روزنامه ایران در سرمقاله امروز خود به قلم غلامحسین الهام به موضوع طرح امنیت اجتماعی پرداخته است:

اگر نیروى انتظامى در مقام اعمال این حکم قانون جزایى باشد، طبیعى است که ضابط دادگسترى است و باید طبق ضوابط و معیارهاى آن و تحت نظر مقامات قضایى عمل نماید. در این صورت به اجازه دولت و هماهنگى با دولت نیازى نیست.. لذا چنانکه قبلاً اعلام شد، دولت به معناى رئیس جمهور یا هیأت وزیران فارغ از این مسئولیت است.

مهم آن است که گناه خویش را بر عهده قربانیان گناهکارى خود قرار ندهیم.

ـ تعارض هاى رفتارى بزرگترین آفت اصلاح رفتار فرهنگى است.

نمى توان یک پوشش را در کوچه و خیابان «جرم» دانست و در صدا و سیما، آن را الگوى پوشش مترقى و روز، تعریف کرد.

یکى را به خاطر این پوشش به تذکر و اخطار و بند کشید و دیگرى را با همین سلک و ... تشویق و تمجید کرد.

یکى را فحشا دانست و دیگرى را هنر!

نمى شود، «دست دادن» (مصافحه) مردان با زنان و دختران از یک سو موجه باشد و با لبخند اهل دین و نظر مواجه شود و در جاى دیگر نگاه کردن گناه و قابل تعزیر!

امور فرهنگى و اخلاقى و خصوصاً دینى را نباید وجه المصالحه اهداف و اغراض سیاسى و حزبى نمود. کسانى که تلاش مى کنند از فرهنگ و دین، بهره بردارى ابزارى حزبى و انتخاباتى کنند هم به دین خیانت مى کنند هم به جامعه جفا. مرزها را نباید در هم ریخت. به همین اشارت بسنده مى کنم که در خانه اگر کس هست یک حرف بس است.

رفتار انتظامى یا قضایى صرف یک مشکل یا معضل فرهنگى را حل نمى کند. رفتار قضایى یا انتظامى به عنوان آخرین راه و در حداقل لازم باید مورد استفاده قرار گیرد.

اگر با رفتار ناشى از غفلت به گونه اى عمل کنیم که برچسب فساد و افساد بر زندگى فردى یا خانوادگى وارد شود غفلت را به فساد تبدیل مى کنیم و پل هاى پشت سر این گروه را تخریب مى کنیم. این برخوردها بسیار ظریف است و به سرنوشت جوانان برمى گردد.

بى دقتى در این امور چه بسا که به دفع فاسد به افسد بینجامد که غیرعقلانى است. به ماجراى آن آدم مى ماند که از شستن گربه نهى شد به خاطر جبران کار گربه را کشت زیرا آن قدر گربه را چلاند تا خشک شود.

نگاه یکسان به معضلات ناشى از بى توجهى و غفلت فردى در پوشش مجرمین حرفه ا ى و سازمان یافته و مفسدین و کسانى که با خانه هاى فساد و تولید و ترویج محصولات مبتذل نسل ها را به فساد مى کشانند و قاچاقچیان موادمخدر... در یک برنامه و با یک عنوان، خطر برچسب خوردن و تحقیر را افزایش مى دهد؛ باید مرز غفلت را از فساد و فساد را از افساد تفکیک کرد و همه را در یک قالب و در یک طرح قرار نداد.

                                                                             متن کاملتر