رهبر معظم در سفر اخیر خود به استان فارس فرمودند که برای برآورد وضعیت کشور کلان نگری کنید تا بتوانید درست قضاوت کنید و موردی برخورد نکنیم و البته برای جزئیات برنامه ریزی کنید.

من هم بنا به گفته ایشان برای بررسی وضعیت قضایی کشور هم کلان را عرض می کنم و هم جزیی را تا به قضاوتی درست در امر قضا در ام القرای جهان اسلام، در ایران علوی، در سرزمینی که نباید پوست جوی را به ظلم از دهان مورچه ای گرفت بیشتر اشراف یابیم، باشد که این خون دل مکتوب به سمع و نظر رهبر معظم هم برسد هرچند مقام ایشان بس رفیع و مقام ما بس پایین است اما معصوم می فرماید که امام باید حرف امتش را بشنود و من هم قلمی گویا از همین امتم و تحمل این وضعیت در کشوری با داعیه عدالت علوی برایم غیر قابل تحمل شده.

ابتدا به کلان می پردازیم . موسویان جاسوس معرفی می شود و وزیر اطلاعات و رئیس جمهور به صراحت اعلام می کنند اما پس از چندین ماه چند حکم ویترینی به او تعلق می گیرد و اعلام می شود که جاسوسی در کار نبوده  . در این مسئله کلان و جرم امنیت ملی یا واقعآ به موسویان جفا شده که باید وزیر اطلاعات و رئیس جمهور بابت تهمت خود محاکمه شوند چون در کشورهای بدون داعیه عدالت اسلامی همه در برابر قوانین برابرند در کشور اسلامی باید حتی در نگاه و برخورد و لحن کلام هم برابر باشند تا چه رسد به قوانین حقوقی و جزایی. و یا اینکه موسویان مجرم بوده و باید مجازات شود .پس بی شک در این مسئله کلان بی عدالتی درباره یکی از طرفین صورت گرفته.

شهرام جزایری با آنهمه دزدی و اختلاس و فرار پس از چندین سال هنوز حکم مشخصی در موردش صادر نشده و در مدتی که ظاهرآ در زندان بوده تجدید فراش می کند و معلوم نیست که اگر در زندان بوده با آن زن از کجا آشنا شده!! و چگونه به هم علاقمند شده اند و ازدواج کرده اند . تا آنجا که من شنیده ام زندانبانان زندانهای مردان ، مرد هستند پس این خانم زندانبان ایشان هم نبوده که بگوییم در زندان با او آشنا شده .

کرباسچی به اختلاس و سوء استفاده از اموال دولتی و ... محکوم می شود اما خبری از مجازات ایشان نیست و حتی سوء سابقه ای در پرونده  ایشان هم درج نمی شود که اجازه ندهد به عنوان سخنگو یا ارشد یک حزب باشد در مورد ایشان هم یا ایشان بی گناه بوده که باید تهمت زنندگان محاکمه شوند یا گناهکار بوده و باید مجازات شود و پس از مجازات هم قوه قضائیه اجازه ندهد ایشان به عنوان ارشد جریانی فکری و حزبی به فعالیت بپردازد و به راحتی در مسیر ایران و سوئیس تردد کند.

فلان سردار به خاطر جرایم اخلاقی دستگیر می شود . در ابتدا تلویحآ توسط مراجع و غیره جرمش پذیرفته می شود اما بعد مدتی کم کم اعلام می کنند که اصلآ مسئله چیز دیگری بوده و زمینه آماده می شود تا ایشان هم مانند بقیه تبرئه شوند.

من در مورد هیچکدام از اینها قضاوت نمی کنم اما حرف من این است که یا اینها باید مجازات شوند یا کسانی که اینگونه تهمتها را به این آقایان زدند اما در هیچ موردی اقدام نمی شود و ملت را احمق فرض کرده  و به راحتی صورت مسئله را حذف می کنند.

این چهار مسئله کلان ، تنها مسائلی است که به بیرون درز کرده وگرنه صدها بلکه هزاران مسئله دیگر وجود دارد که قوه قضائیه با توجیه حفظ آرامش جامعه و جلوگیری از فرار سرمایه و توجیهاتی از این دست از عنوان کردن مسائل هم جلوگیری کرده.

این مسائل مسائلی بود که از رسانه ها خواندم و در مورد رعایت نشدن قانون و عدل شکی ندارم ،نه به این دلیل که بر جزئیات مسائل بالا اشراف دارم که به این دلیل که بر جزئیات مسائل خودمان اشراف دارم و به یاد ندارم در تمام مواردی که برای مسائل مختلف، گذرمان به عدالتخانه افتاده عدالتی رعایت شده باشد در بهترین حالت با کلی دوندگی و صرف وقت و هزینه و سفارش آشنا پس از مدت زیادی به حقمان رسیده ایم که این هم معنی عدل نیست که در عدالت باید در زمانی کوتاه و بدون سفارش آشنا و دوندگی به حق قانونی خودت برسی . به قول آشنایی که می گفت "فرق الان با زمان شاه این است که در زمان شاه باید پارتی جور می کردن و رشوه می دادن  تا نذارن قانون اجرا بشه اما حالا باید کلی پارتی جور کرد و رشوه داد تا حق قانونی رو گرفت" و متاسفانه راست هم می گفت که این رویه قوه قضائیه و قضات همه را به سمتی می کشاند که رشوه بدهند بعد که اصالت ایمانی با این کارها خدشه دار شد هر چقدر در عاشورا و رمضان از دین و ایمان گفته شود نفوذی در دلها نخواهد داشت بیخود نیست که از اصول دین شیعه عدالت است و شاید از نظر حقیر عدالت موثرترین اصل باشد برای اثبات کارآمدی نظام اسلامی .چه بسا بسیاری با دیدن عدالت از مسلمی به مومنی برسند . اما برویم سراغ چند نمونه از مسائل خرد که برای خودم یا خانواده ام پیش آمده و البته فقط به عنوان مثال و ببینید که از خرد تا کلان عدالتی اجرا نمی شود.

ما از آقای حاج حسین میرانی 3 میلیون تومان در سال  1372طلب داشتیم ( چون ایشان دانه درشت نیستند و در حد و اندازه شهرام جزایری نیستند آوردن اسمشان مجاز است و باعث فرار سرمایه هم نمی شوند ) البته کسان دیگر با مبالغ متفاوت دیگر هم بودند که از ایشان طلب داشتند?پس از دوندگی های بسیار ما هم مثل بقیه دو منزل ایشان را به جای طلبمان توقیف کردیم از منزل اولی یک میلیون و دومی دو میلیون و چون ایشان به بانک هم بدهکار بودند بعد از چهار سال بانک ملک ایشان را به مزایده گذاشتند و چون ما طلبکارها بودجه کافی نداشتیم در نتیجه بانک از مزایده برنده شد  و اما بانک طلب خود را بر نمی داشت که بقیه اش را به ما طلبکارها بدهد و هر چقدر هم شکایت کردیم نتیجه نداشت سرانجام پس از دوازده سال یک قانون دیگری از جای دیگری پیدا شد و  آقای میرانی خودشان بدهکاری خود را به بانک دادند البته با احتساب سود و بهره دیرکرد و یکی از خانه ها را فروخت به قیمت 70 میلیون و یک میلیون تومان ما همین طور باقی کسانی که خانه را توقیف کرده بودند داد و 40 میلیون هم برای خودش برداشت عدالت را می بینید؟ خانه ایشان در سال 72 ده میلیون هم ارزش نداشت که همه با پول ما و امثال ما بود بعد 12 سال همان یک میلیون را به ما داد و خودش چهل میلیون برد و خانه دوم هم همچنان توقیف است و ایشان در حالی که توقیف بود 4 باب مغازه زیرش را با قولنامه فروخت و ما هربار دادگاه می رفتیم که اقا این ملک در توقیف ماست و دادگاه صالحه و عادله می فرمود این خرید و فروش با قولنامه بوده و ارزشی ندارد و هرچه فریاد می کردیم آقا جلو این کار را بگیرید هیچ کاری صورت نمی گرفت و خلاصه اینکه تمام 4 باب مغازه با قولنامه با قیمتهای روز به فروش رفت و طبقه بالای ملک که مسکونی است را ایشان دارند اجاره می دهند و ماه به ماه اجاره بها دریافت می کنند و هنوز بعد 15 سال بدهی ما را نداده اند و احتمالآ اگر،اگر تا ده سال دیگر بدهیشان را به ما پرداخت کنند تا آنموقع شایددو میلیون تومان یک عدد آب نبات چوبی بکند شاید هم نکند زمانی که ایشان 3 میلیون از ما کلاهبرداری کردند و خوردند یکی از اقوام ملکی خریده بود با قیمت یک میلیون و پانصد هزار تومان و همین پارسال همان ملک 50 میلیون تومان فروخته شد . و عدالت در ایران اسلامی من اینگونه است که کلاهبردار اگر بعد از 15 سال به ما بخواهد بدهیش را بدهد آن هم اگر وگرنه قانون که او را ملزم نمی کند به ما همان 3 میلیون را می دهد به عبارت واضح تر 97 میلیون را کلاهبردار نوش جان کند ( چون دو عدد از همان خانه ها می شود صد میلیون و حتی بیشتر) و 3 میلیون ما کوفت کنیم .

و اما آخرین مورد که همین الان با آن دست به گریبانیم . ملکی را به آقایی به نام قباد امیری اجاره دادیم ایشان از همان اول در پرداخت اجاره بها بدقولی می کرد و دو ماه نمی آورد و سر ماه سوم نصف می آورد و به همین ترتیب . یک ماه مانده به مهلتش گفتیم باید تخلیه کنی و سر موعد مقرر تخلیه کن . سر موعد آمد و با کلی قسم و قرآن و گریه ( که البته برای ما این بازیهایش عادی شده بود) که من دیگر وام گرفته ام و آدم دیگری شده ام و سر وقت اجاره بها می دهم خلاصه از ایشان اصرار و از ما انکار دست آخر گفت با قرار داد جدید می نشینم اگه هم قبول نکنید من خالی نمی کنم هر کاری می خواهید انجام دهید ما هم گفتیم شاید واقعآ رویه اش عوض شده و البته به قانون هم اعتمادی نداشتیم .البته گمان نکنید که ما داریم به قشر محروم ظلم می کنیم یا از این مسائل .این ملک مستقل و 300 متر بود که 170 متر زیر بنا دارد و 250 هزار تومان و 2 میلیون رهن بود و این آقای امیری اگر دستش تنگ بود به راحتی می توانست خانه ای با متراژ کمتر با قیمت پایین تر بگیرد . خلاصه اینکه قرار شد ایشان 50 تومن اجاره و یک میلیون رهن را بالا ببرد و قرارداد جدید را امضا کند اما پول پیش را که نیاورد هیچی ، اجاره را هم دو، سه ماه یکی می آورد و طبعآ قرار دادی هم امضا نشد و ما هر چه اصرار که یا خالی کن یا به مواردی که گفتی متعهد باش و قولنامه را امضا کن قبول نمی کرد تا اینکه در اسفند ماه به شورای حل اختلاف شکایت کردیم طبق گفته مشاور حقوقی و طبق نظر صریح قانون این شورا باید ظرف یک هفته ملک را تخلیه می کرد اما از اول اسفند وقت برای 15 داد از 15 وقت برای 6 فروردین در 6 فروردین که قاضی نبود و 17 فروردین گفت فردا بیا حکم بدهم که سه ماه دیگر تخلیه کند و ما کلی آدم جور کردیم که به ایشان بگوید طبق قانون عمل کند خلاصه با کلی سفارش حکم دادند که ظرف یک هفته باید خالی کند بعد یک هفته حکم را بردیم کلانتری و کلانتری رفت در خانه و گفت باید ظرف 72 ساعت خالی کند و گرنه به زور متوصل می شویم بعد 72 ساعت که ایشان اصلآ حتی محلی نه به قاضی نه به کلانتری گذاشت کلانتری گفت باید حکم را بدهید همان شورای حل اختلاف تا ظرف 72 ساعت بدهد قوه قهریه ( این قوه قهریه دیگه چه صیغه ای است بنده بی اطلاعم ) خلاصه 3-4 تا از این 72 ساعت ها گذشت تا بالاخره دو روز قبل از اجرای حکم نهایی یعنی  دیروز  16 اردیبهشت از طرف شورا تماس گرفته شد که بیایید اینجا صحبت کنیم که رفتیم شورای حل اختلاف.آقای جهانبخش عزیزی قاضی شعبه  گفت باید به مستاجر مهلت بدین تا تیر ماه خالی کند خود آقای امیری هم آمد کمی زد تو سرش که من دختر دارم و زنم را طلاق دادم و از ادا اطوارای همیشگی و ما هرچه به قاضی اصرار که آقا به این بازیها توجه نکن و این آقا کارشه و قانون را اجرا کن و اصلآ مگه شما حکم ندادی ظرف یک هفته مگر قانون نگفته ظرف یک هفته الان دو ماه و نیم می گذره و ایشان خیلی راحت گفتند مگر من حکم ندادم ؟ حالا زیرش یک خط می نویسم حکم باطل است . و هر چه گفتیم که قانون این را گفته و ایشان فرمودند شورای حل اختلاف برای این نیست که حتمآ آن قانون را رعایت کند ما باید میانجیگری کنیم و خونی که اتفاق نیافتاده که سخت می گیرین . البته ما برای قسمت خونی این دادگاه هم مورد داشتیم و می دانیم که خونی هم اتفاق می افتاد تفاوتی نداشت و عدالتی رعایت نمی شد .

ترجمه دقیق تر و تلخ حرفی که قاضی گفت این بود : قانون کدام است ؟ قانون منم ، قانون در این مملکت یعنی کشک و قانون یعنی سلیقه و قانون یعنی رشوه و این حقیقت تلخ قاضی و قضاوت و عدالت در ایران من است . یاد فرمایشی از رهبر می افتم که می فرمودند : "حتی اگر جایی فکر می کنید قانون اشتباه است قانون را اجرا کنید " و اما قضات ما یا با پارتی بازی یا با رشوه کار می کنند یا اینکه پاکند اما سلیقه ای عمل می کنند و یا اینکه علمش را ندارند و خیلی کمند قضاتی که جزء هیچکدام از اینها نباشند و پاک و عالم و عادل باشند .
به طور قطع و یقین و بدون هیچ تعارف و مبالغه ای قضاوت در این مملکت به حالت افتضاح و غیر قابل قبولی رسیده و افتضاح مودبانه ترین توصیف برای وضعیت قانون و قضا در ایران ماست اینکه رهبر معظم می فرمایند  بعد از 30 سال همچنان شعارهای انقلاب زنده است و شعار مردم عدالت است این مایه فخر نیست که از نقاط ضعف جدی نظام است که گمگشته خود را از پیش از انقلاب تا کنون نیافته اند و من نمی دانم مسئول این وضع خود آقای شاهرودی است یا زیردستان ایشان اما هرکس که هست تا این رویه عوض نشود تا حق در جایش ننشیند وضعیت مملکت همین است و انتظار نوآوری و شکوفایی هم نباید داشت .خدا شاهد است از بس که این مملکت بی قانون است جرات نزدیک شدن به یک کار یا کارگاه تولیدی کوچک را نداریم تا در حد بضاعت برای چند نفر اشتغال زایی شود و با این وضعیت باید قید اجاره دادن را هم بزنیم .
بنده از نوشتن این مطالب به هیچ عنوان قصد سیاه نمایی نداشته و ندارم چنانکه پیشرفت های علمی کشور را می بینم و بهتر شدن نسبی وضعیت معیشتی مردم را هم در این 30 سال گاه کند و گاه شتابان می بینم اما این وضعیت اسف بار قانون و قضا را هم می بینم و لمس می کنم و نوشتم شاید که شنیده شود و التیامی اندیشیده شود برای این زخم چرکین قبل از اینکه پیکره را نابود کند .