يتيما با ظرف شير/در خونه امير /ساكتن وسر به زير /غم رو شونه هاشون/اشك چشماشون روي گونه هاشون /ناله ميكنن از غم باباشون/ اون كه شب مي اومد تك وتنها /روي شونش نون وخرما/حالا فهميدن كه كي بوده/اون كه شبها با حال خسته/ مي اومد با روي بسته/ حالا فهميدن علي بوده/
هنوز صداي شهيد مطهري تو گوشمه(نوارش رو بارها تلويزيون گذاشته) كه داد ميزد اين حديث رو :
اگر در يكي از بلاد مسلمين خلخال از پاي زن يهودي بكنند ويه مرد مسلمون اين رو بشنوه واز غصه دق كنه حق داره وسزاوار سرزنش نيست
يعني اين سه تا بچه يتيم مسلمون از زن يهودي كمترن؟
ياي ذنب؟
